E-handtekeningen ontmoeten automatisering

Wat is een elektronische handtekening?

Een introductie tot elektronische handtekeningen

Een elektronische handtekening, of e-handtekening, is de digitale equivalent van een handgeschreven handtekening die de acceptatie van een overeenkomst, contract of ander document aangeeft. Technologie voor elektronische handtekeningen stelt gebruikers in staat om documenten goed te keuren of te certificeren zonder een fysiek stuk papier te ondertekenen.

E-handtekeningen zijn net zo juridisch bindend als elk ander type handtekening in veel landen. Ze stellen je ook in staat om het gedoe van het doorgeven van papieren documenten van persoon naar persoon te vermijden. Als moderne benadering van het ondertekeningsproces worden e-handtekeningen nu gebruikt in allerlei soorten documenten over de hele wereld.

Types of elektronische handtekeningen

Er zijn verschillende manieren om handtekeningen toe te voegen aan digitale documenten, van het scannen en uploaden van een afbeelding van een handgeschreven handtekening tot het gebruik van specifieke e-handtekeningsoftware. Met diensten zoals Jotform Sign kunnen gebruikers documenten veilig ondertekenen met slechts één klik.

Er zijn vier basistypen elektronische handtekeningen: klik-om-te-ondertekenen, eenvoudige e-handtekeningen (SES's), geavanceerde e-handtekeningen (AdES's) en gekwalificeerde e-handtekeningen (QES's). Elk heeft zijn eigen voordelen en gebruiksmogelijkheden, dus het is belangrijk om te weten in welke situaties ze het beste werken.

• Klik-om-te-ondertekenen
  Elektronische handtekeningen kunnen met slechts één klik op een knop worden voltooid. Gewoonlijk zal een gebruiker een handtekening creëren die wordt opgeslagen voor toekomstig gebruik door een softwareplatform, of het platform genereert een handtekening voor hen. Vervolgens kan de gebruiker tijdens het doorlopen van een document op een knop klikken om hun wettelijk bindende handtekening in te voegen wanneer dat nodig is.
• Eenvoudige elektronische handtekeningen
  (SESs) worden het meest gebruikt omdat ze geen geavanceerde identiteitsverificatie vereisen en zo eenvoudig kunnen zijn als een naam of initialen die worden getypt in een document. Ze kunnen worden gebruikt op allerlei soorten documenten, van interne arbeidsovereenkomsten tot presentielijsten tot toestemmingsformulieren.
• Geavanceerde elektronische handtekeningen
  Geavanceerde e-handtekeningen (AdESs) bieden daarentegen een hoger niveau van identiteitsverificatie doordat ze meestal worden verzonden via e-handtekeningsoftware die een controlepad kan bieden. Ze worden gecertificeerd door een certificaatautoriteit (CA), een entiteit die unieke digitale certificaten uitgeeft en opslaat om iemands identiteit te bevestigen.
• Gekwalificeerde elektronische handtekeningen
  Een gekwalificeerde elektronische handtekening (GEH) is de meest veilige vorm van elektronische handtekening en voldoet aan de vereisten zoals uiteengezet in de elektronische identificatie-, authenticatie- en vertrouwensdiensten (eIDAS) verordening van de Europese Unie. Dit type e-handtekening verifieert de identiteit van de ondertekenaar via een digitaal certificaat. Als extra stap wordt de identiteit van de ondertekenaar persoonlijk bevestigd - ofwel online (via video) of in persoon.

De evolutie van elektronische handtekeningen

Hoewel het grote publiek pas in de afgelopen 20 jaar bekend is geworden met elektronische handtekeningen, is de technologie al veel langer in ontwikkeling. Het concept van elektronische handtekeningen werd voor het eerst geïntroduceerd in 1976 door de Amerikaanse cryptologen Whitfield Diffie en Martin Hellman in een onderzoekspaper getiteld "New Directions in Cryptography", waarin vooruitstrevende ideeën werden gepresenteerd zoals public-key cryptography en digitale handtekeningen. Vervolgens hebben Ronald Rivest, Adi Shamir en Len Adleman in 1977 een cryptosysteem genaamd het RSA-algoritme uitgevonden dat de eerste technologie was om een handtekening via een elektronisch bericht te verzenden.

De eerste breed gepromote software die digitale handtekeningen aanbood, kwam eind jaren '80 op de markt, gevolgd door de eerste keer dat digitale handtekeningen in PDF's werden ingebed in 1999. In 2000 keurde de Amerikaanse president Bill Clinton de Wet elektronische handtekening in de mondiale en nationale handel (E-sign) goed, waardoor digitale handtekeningen juridisch bindend werden.

In 2008 maakte ISO 32000 van PDF een standaard elektronisch documentformaat en bevatte richtlijnen voor het gebruik van digitale handtekeningen in PDF's om de identiteit van een ondertekenaar te verifiëren. Sindsdien zijn PDF's het belangrijkste hulpmiddel voor het online ondertekenen van documenten en heeft e-handtekeningtechnologie wereldwijd ingang gevonden.